Niemal nie jesteśmy w stanie sobie wyobrazić początku życia, które nie zaczyna się od pierwotnej żyjącej istoty, oddzielnej od swojego środowiska, bo tak postrzegamy organizm, “byt”. A jednak inne kultury rozpoznawały bardziej płynną tożsamość, w której definującą jednostką była rodzina, plemię, wioska, las. Samo znaczenie słowa “ja” jest kulturowo determinowane. Szaman Martin Prechtel mówi o kulturze, w której mężczyzna szukający pomocy dla szamana dla swej chorej żony nie mówi “moja żona jest chora”, ale raczej “moja rodzina jest chora”. Choroba jest tak samo jego jak i jego żony. Albo, jeżeli kilka osób w wiosce jest chore, może powiedzieć “moja wioska jest chora”. Nawet jeżeli zachodni doktor oceniłby go jako wspaniały przykład cielesnego zdrowia, on sam nie zgodziłby się ze stwierdzeniem – “ja jestem zdrowy”, bo dla niego “ja” oznacza coś innego niż dla nas. Jego granice są bardziej płynne. Dla niego powiedzieć “jestem zdrowy ale moja rodzina, wioska, las, świat jest chory” byłoby tak absurdalne jak powiedzieć “Jestem zdrowy ale moja wątroba, nerki i serce są chore”. 

Charles Eisenstein, “Ascent of Humanity” ( 2007 )