wspomnienia. zmiana. beton. remont. wakacje. selekcja.  //// memories. change. concrete. renovation. holidays. selection

“Travels with B.”

I am in the mountains and everything is simple. Pura vida. Air is fresh, food is real, people have flavour. I am vegetarian in the world where meat is made from immobile slaves, but here I nourish my body with festive sacrifice, flesh of creatures who lived in these mountains, ate its grass and now the mountains, not concentration camps will live in me.

***

Jestem w górach i wszystko jest proste. Pura vida. Powietrze jest świeże, jedzenie prawdziwe, ludzie mają smak. Jestem wegetarianinem w świecie, gdzie mięso robi się z nieruchomych niewolników, ale tu odżywiam swe ciało świąteczną ofiarą, ciałem stworzeń, które żyły w tych górach, jadły ich trawę, i teraz góry, a nie obóz koncentracyjny bedą we mnie żyć.

Porters and horse handlers gather for a meeting at dawn, on the slopes they will soon climb, with thousands of pilgrims. I feel adventure and I feel the sacred in nature.  Is it just interpretation, self-hypnosis? I slowly cease to care, if it works, it works, words are redundant.  Many thoughts are redundant. I let them come, and go away, but I will not nourish, will not produce that much. I will leave intellect behind this time, and write less, explain less, interpret less, as these Indians here, who talk less.

***

Tragarze i poganiacze koni zbierają się na spotkanie o świcie, na zboczach które wkrótce sforsują, razem z tysiącami pielgrzymów. Czuję przygodę i świętość w naturze. Czy to tylko interpretacja, auto-hipnoza? Coraz mniej mnie to obchodzi, działa, to działa, słowa są zbędne. Wiele myśli jest zbędne. Pozwalam im nadchodzić i odchodzić, ale nie odżywiam, nie podniecam się, nie będę też tyle produkował. Tym razem zostawiam za sobą intelekt, będę pisał mniej, tłumaczył mniej, interpretował mniej, tak jak ci Indianie, którzy gadają mniej.

Time to eat some coca, gather strength and just do the climb. Just do, just walk, breathe, sweat. Bliss.

***

Czas zjeść trochę koki, zebrać siły u po prostu zrobić tą trasę. Po prostu robić, po prostu iść, oddychać, pocić się. Rozkosz.

Don’t shoot these animals, there ll be plenty up there, said man a on the bus  /  Nie ma co tyle fotografować tych zwierzaków, bedzie ich pełno tam w górze, powiedział pan w autobusie.

Very interesting times are coming for connoisseurs of entheogens. Certain things that would be unimaginable only few years ago are now taken for granted, and changes are speeding up. Documentaries about psychoactive plants are sprouting like mushrooms after the rain, just type “ayahuasca” on Youtube or Vimeo. There are scientific conferences being organized on issues not long ago being of interest only to drum banging potheads, and now seriously discussed by best minds of the Western world. There are rumors about clinics with 800 beds in the jungles of Iquitos region, where super rich Americans and Europeans, guarded by marines, are treated for diseases their own medical system calls incurable, in a process their legal systems call a crime.  Not only dirty hippies but also conservative middle class patients come humble to submit themselves to “mambo-jambo” of village shamans and leave HIV, cancers, depression, heroin addiction behind. Ayahuasca based churches are getting license to operate even in most uptight societies such as USA, same with peyote using Native American Church. And ordinary folks sometimes gather enough courage to peek into that world on holidays, this special moment when our culture permits for naughty stuff.

It is opportunity for people operating on the border, like me, or Scott Lite, young self-taught American ethnobotanist working in Cuzco, to guide them to the other side. Scott ( https://www.facebook.com/scott.lite ) organizes workshops on ethnobotany of Peru in cooperation with Cuzco branch of South American Explorers Club and they include tours of city markets, where you can actually buy everything from herbal cures, incense, shamanic accessories, to powerful plants such as San Pedro, ayahuasca, yopo and more. It precious sight, to see middle class family being told about things they would normally close their ears to, but here they accept it, as being part of accepted tourist activity, and delivered by someone from position of experience.

***

Bardzo interesujące czasy nadchodzą dla koneserów enteogenów. Niektóre rzeczy niewyobrażalne parę lat temu są teraz przyjmowane jako oczywiste, i zmiany te coraz bardziej przyśpieszają. Filmy dokumentalne o psychoaktywnych roślinach wyrastają jak grzyby po deszczu, wystarczy wpisać “ayahuasca” na YouTube czy Vimeo. Naukowe konferencje w prestiżowych instytucjach organizuje się o tematach jakie niedawno podniecały wyobraźnie walących w bębenek obdartusów a teraz są na poważnie dyskutowane przez najlepsze umysły zachodniego świata.  W Peru krążą plotki o klinikach na kilkaset łóżek w dżungli gdzieś koło Iquitos, strzeżonych przez marines, gdzie superbogaci Amerykanie i Europejczycy są leczeni z chorób jakie ich medycyna nazywa nieuleczalnymi, w procesie składającym się, według ich własnych systemów prawnych, z aktów przestępczych. Nie tylko brudni hipisi, ale i konserwatywna klasa średnia czy “wyższa” wysyła swych pacjentów aby pokornie poddawali się szamańskim hokus-pokus i pozostawili za sobą raki, HIV, depresje czy uzależnienia od heroiny. Oparte na używaniu ayahuaski kościoły zdobywają właśnie licencje na działanie nawet w najbardziej spiętych społeczeństwach takich jak USA, podobnie na przykład Kościół Rdzennych Amerykanów, dla których sakramentem jest peyotl. A zwykli ludzie czasem zbierają w sobie dostatecznie odwagi aby zajrzeć do tego świata na wakacjach, w tym szczególnym momencie kiedy nasza kultura pozwala na trochę niegrzecznego wychylania się za burtę.

To okazja dla ludzi działających na pograniczu, takich jak ja czy też Scott Lite, młody samouk etnobotanik z USA, pracujący w Cuzco, aby wprowadzić te jednostki na drugą stronę. Scott ( https://www.facebook.com/scott.lite ) organizuje warsztaty etnobotaniczne we współpracy z klubem South American Explorers w Cuzco, i ich częścią jest zwiedzanie miejskich targów na których można kupić wszystko od ziołowych mieszanek leczniczych, kadzideł, szamańskich akcesoriów aż po potężne rośliny takie jak kaktus San Pedro, ekstrakty meskaliny, ayahuasca, zawierające DMT yopo i wiele innych. To bezcenny widok, rodzinka z klasy średniej na wakacjach wysłuchuje spokojnie wykładu o rzeczach na które normalnie zakrywa dzieciom uszy i których nie znajdzie w telewizorku w Teksasie, ale tu bez szemrania akceptują je jako część turystycznego pakietu, dostarczane im przez kogoś kto mówi z pozycji poważnej wiedzy i własnego doświadczenia.

I spend the afternoon with them and then go deeper into the markets, into shamanic supplies section. I haven’t yet dissolved my rationalist structure enough to start believing in power of plastic dogs offerings, but some coca leaves for mountain pilgrimage will be useful.

***

Popołudnie spędzam z wycieczką a potem zagłebiam się dalej w szamańskie sekcje targowiska. Nie rozpuściłem na razie swej racjonalnej konstrukcji na tyle aby zacząć wierzyć w moc ofiar z plastikowych piesków, ale zapas liści koki przyda się na wysokogórskiej pielgrzymce.

All is telling me, it is time now to move to the higher ground, from the realm of water to the air, into open space, other values and other plants. We are headed towards Qoyllur Riti, Fiesta of the Pleaiades, christianized ancient pagan gathering in the mountains two days away from Cuzco. I long for open space, I know I in recent years air is my home and movement my fulfillment.  I remember this again on the Ucayali river, coming back from Santa Rosa, with Cossack music in my ears.

***

Wszystko mi mówi, nadszedł czas aby przenieść się w wyższe tereny, z krainy wody w królestwo powietrza, w otwartą przestrzeń, inne wartości, inne rośliny. Kierujemy się na Qoyllur Riti, Święto Plejad, schrystianizowane pogańskie zgromadzenie na zboczach świętego lodowca dwa dni drogi od Cuzco. Tęsknię za wielką przestrzenią, wiem, że w ostatnich latach powietrze stało się mym domem a ruch spełnieniem. Przypominam sobie o tym mocno gdy wracamy z Santa Rosa, płynąc rzeką Ukajali, z kozacką muzyką w słuchawkach.