światosław / tales from the world

Posts tagged:

iraq

 

Saint Hippolytus (d. c. 230), writing about a century and a half before the date of Epiphanius, opens a vista into the hidden sense, or “higher wisdom”, of serpent veneration through his account of the cosmology of an Ophitic ( = snake worshiping ) Christian sect of his day called the Perates:

“Their cosmos consists of Father, Son, and Matter, each of
which three principles contains infinitely many forces. Midway
between the Father and Matter, the Son, the Logos, has his
place, the Serpent that moves eternally toward the unmoved Father
and moved Matter; now it turns to the Father and gathers
up forces in its countenance; and now, after receiving the forces,
it turns toward Matter, and upon Matter, which is without attribute
and form, the Son imprints the ideas that had previously
been imprinted upon the Son by the Father.
Moreover, no one can be saved and rise up again without the
Son, who is the serpent. For it was he who brought the paternal
models down from aloft, and it is he who carries back up again
those who have been awakened from sleep and have reassumed
the features of the Father”

 

***

 

Święty Hipolit (  ok. 230 r ) otwiera nam nową perspektywę na ( ten ) ukryty sens, czy też “wyższą wiedzę” kultów węża, dzięki swojemu opisowi kosmologii ophickiej ( czczącej węża ) chrześcijańskiej sekty współczesnej świętemu, zwanej Perates.

 

“Ich kosmos składa się z Ojca, Syna i Materii*, a każda z tych zasad zawiera nieskończenie wiele sił.
W połowie drogi między Ojcem i Materią ma swoje miejsce Syn, Logos, to Wąż,który wiecznie przemieszcza się
między niewzruszonym Ojcem i zmienną Materią, raz to zwraca się do Ojca i zbiera siły w jego obecności,
po ich otrzymaniu, zwraca się w stronę Materii, i na Materię, która jest sama bez atrybutu i formy,
Syn przenosi idee, które wcześniej z Ojca zostały na niego przeniesione.
Co więcej, nikt nie może zostać zbawiony i uniesiony ponownie, bez Syna, który jest wężem.
Bo tak jak był to on który przyniósł ojcowski wzór z góry tak jest i to on, który z powrotem w górę wznosi tych,
którzy zostali ze snu przebudzeni, i odzyskali cechy Ojca.”

 

 

*( zwłaszcza w opartych na łacinie językach widać wspólny rdzeń tego słowa z wyeliminowanym niemal zupełnie w patriarchalnych tradycjach żeńskim pierwiastkiem kultu Bogini Matki )

 

 

For, according to the view of most of the early Ophitic sects, the “Father” named in the cosmological figure of the Perates would have been not Yahweh of the Old Testament but a higher, more serene divinity, infinitely above him; and the first descent of the serpent from that infinitude would have been not voluntary but a fall; moreover, this fall would have been brought about precisely by the machinations of Yahweh, the Old Testament creator of this fallen world, which is mixed of divine light and foulest darkness.

 

***

 

Zgodnie z punktem widzenia większości wczesnych ophickich sekt, figura “Ojca” u Peratów oznaczała nie starotestamentowego Jahwe , ale wyższą, bardziej łagodną i spokojną istotę boską, nieskończenie ponad Jahwe, i pierwsze zstąpienie węża z tej nieskończoności nie było dobrowolnym, ale upadkiem, co więcej, ten upadek był skutkiem manipulacji tegoż właśnie Jahwe, starotestamentowego stworzyciela upadłego świata iluzji, który zmieszany jest z boskiego światła i najobrzydliwszej ciemności.

 

 

Briefly summarized: The basic idea of all these systems was that the origin of evil coincided with the act of creation itself. The god of the Old Testament, this secondary god-the Demiurge, as he is termed-created the world not from nothing but by engulfing a quantity of the light of the infinite true Father. This light, the Spirit, he lured, conjured, or ravished downward into Matter, where it now is entrapped. That was the first descent of the serpent, the Son, bearing the paternal models (or, as others might say, “the image of God”) from the kingdom of the Father into Matter. And these spiritual forces, images, models, or ideas are now held entrapped in the created universe by the Demiurge’s lieutenants, the Archons (= “rulers”) of the planets, who both control the laws of nature and enforce the commandments of the Old Testament – which are not of the true Father but of the Demiurge.

 

***

 

W wielkim skrócie : podstawowa idea tych wszystkich systemów jest taka, że pochodzenia zła należy szukać w samym akcie stworzenia. Bóg Starego Testamentu, ten podrzędny bóg – Demiurg – jak się go nazywa – stworzył świat nie z niczego, ale pochłaniając pewną ilość światła pochodzącego od nieskończonego, prawdziwego Ojca. To światło, tego Ducha, Demiurg zwiódł, zaczarował i podstępnie ściągnął w dół, do Materii, i tamże uwięził. To było pierwsze zejście Węża, Syna, niosącego ojcowski model ( czy też, jak inni to nazywają, obraz Boga ), z królestwa Ojca do Materii. I te właśnie duchowe siły, obrazy, modele czy też idee są więzione w stworzonym przez Demiurga wszechświecie, przez jego Archontów ( = “władców”), którzy kontrolują zarówno prawa natury jak i wymuszają przestrzeganie drakońskich przykazań zazdrosnego i paranoicznego Demiurga, spisanych w Starym Testamencie.

 

 

And so the second descent of the serpent was a voluntary downcoming, to release the entrapped spiritual forces; and the Bible story of the serpent in the garden is an account of this appearance. For the serpent there caused the male and female, Adam and Eve, to violate the commandment of the Demiurge, and so commenced the work of redemption. Yahweh struck back by delivering to Moses an impossible set of moral laws, to which the serpent then replied by coming down as the redeemer and taking up residence in a mortal, Jesus-who was not himself the redeemer, but the vehicle of the redeemer and as such taught the breaking of the laws, both of nature, through asceticism, and of the Old Testament, through his new gospel. As Paul had said: “Christ redeemed us from the curse of the law.” Therefore the various Gnostic sects, following this teaching of the serpent, do indeed break those laws in various ways: on one hand, in the ascetic sects, the laws of nature through severe asceticism; and on the other hand, in the orgiastic sects, the laws of the moral code.

 

***

 

Drugie zejście węża było dobrowolną wyprawą w celu uwolnienia spętanych duchowych sił, i o tym właśnie opowiada biblijna historia węża w ogrodzie. Bo to właśnie wąż spowodował że mężczyzna i kobieta, Adam i Ewa, złamali zakaz Demiurga, i uzyskali dostęp do prawdziwej wiedzy, tak zaczęła się praca wybawienia.  Jahwe zemścił się i narzucił ludzkości dalsze pęta, dostarczając Mojżeszowi zestaw niemożliwych do spełnienia drobiazgowych praw, na co wąż odpowiedział ponownym zstąpieniem w świat Materii, jako zbawiciel, używając do tego jako wehikułu śmiertelnika – Jezusa ( który sam w sobie zbawicielem nie był ) – i w tej postaci nauczał łamania praw, zarówno natury, poprzez ascezę, jak i starotestamentowych, przez swój nowy, rewolucyjny przekaz. Jak powiedział to Paweł, “Chrystus wybawił nas od klątwy prawa”. Zatem rozmaite gnostyckie sekty, podążając za tą nauką węża, istotnie łamią te prawa na różne sposoby : z jednej strony, w ascetycznej formie negując prawa natury, z drugiej, w orgiastycznych rytuałach, prawa moralnego kodeksu.

 

 

 

Now, matter of itself is inert and formless. Given life and form by the entrapped spirit of the Father, however, it is the living, beautiful universe of man’s suffering and fear. The nature of this universe, therefore, is mixed. It is a compound of spirit and matter. Hence, although the usual Gnostic attitude was strictly dualistic, striving-like the Jains of India-to separate spirit from matter, with a strong sense of repugnance for the world, it is also possible to find in certain other Gnostic remains passages of inspiring affirmation; as, for instance, the words attributed to Jesus in the Gnostic Gospel “According to Thomas”:

“The Kingdom of the Father is spread upon the earth and men do not see it”;

or again:

“The Kingdom is within you and is without you. If you will know yourselves, then you will be known and you will know that you are the sons of the Living Father.”

 

***

 

Materia sama w sobie jest bezwładna i bez formy. Obdarzona życiem i formą przez uwięziony duch Ojca staje się jednak żyjącym, pięknym środowiskiem, ale zarazem miejscem cierpienia i strachu człowieka. Natura tego wszechświata jest zatem mieszana, składa się z ducha i materii, stąd dualistyczna postawa Gnostyków, starających się, podobnie jak indyjscy dżiniści, o ich rozdzielenie, co wiązało się z silną odrazą do świata, a jednak można też u nich znaleźć dowody inspirującej afirmacji. Przykładem mogą byc słowa jakie Jezus wypowiada w gnostyckiej, zakazanej przez kościół katolicki, Ewangelii wg św Tomasza ”

“Królestwo Ojca rozpościera się na ziemi a ludzie go nie widzą”

czy też tutaj :

“Królestwo jest w Was i obok Was. Jeżeli poznacie siebie, będziecie świadomi, i będziecie wiedzieć, że jesteście synami Żywego Ojca”

 

 

 

Given such a positive attitude, however, there would be no need to suppose that the Son, the serpent, was originally brought down against his will. He would have descended voluntarily, to bring forth from formless matter the glory of this universe; and in fact this seems to have been the sense of the cosmological image of the Perates, who (if our informant, Saint Hippolytus, describes their myth correctly) had nothing to say of any secondary creator. Their serpent continuously descends and ascends of itself, imprinting and releasing in a fluent round. Furthermore, by the members of the sect themselves, the name Perates was interpreted as derived from the Greek “on the opposite side,” which is exactly equivalent to the Sanskrit paramita, “the yonder shore.” And, as we have learned from numerous Mahayana Buddhist texts of exactly the period of these Gnostic Perates, there is a “Wisdom of the Yonder Shore” (prajna-paramita) , which is, in fact, the ultimate wisdom of Buddhist realization; namely, a knowledge beyond all such dualistic conceptions as matter and spirit, bondage and release, sorrow and bliss.

 

***

 

Przy takim pozytywnym nastawieniu nie ma jednak powodu aby zakładać, że Syn, czyli wąż, został pierwotnie sprowadzony wbrew swojej woli. Zstąpił on raczej dobrowolnie, aby wydobyć z bezkształtnej materii wspaniałość wszechświata, i taka historia bardziej pasuje do kosmologicznej wizji jaką mieli Perates, którzy ( jeśli wierzyć naszemu kościelnemu źródłu wiedzy o nich, czyli świętemu Hipolitowi ) , nie mieli nic do powiedzenia o żadnym podrzędnym stwórcy, w przeciwieństwie do wielu innych gnostyckich sekt. Ich wąż bezustannie kursuje sam z siebie, przenosząc wzorce i uwalniając przebudzonych w płynnym cyklu. Co więcej, według samych członków sekty ich nazwa, Perates, pochodziła od greckiego określenia “na przeciwnej stronie”, co dokładnie odpowiada paramita w Sanskrycie, “tamten brzeg”. Jak możemy dowiedzieć się z licznych buddyjskich tekstów tradycji Mahajany, pochodzących dokładnie z okresu gnostyckich Perates, istnieje “Wiedza z Tamtego Brzegu”, (prajna-paramita) , która jest tym samym co ostateczna wiedza buddyjskiego oświecenia, to znaczy mądrością poza takimi dualistycznymi koncepcjami jak materia i duch, zniewolenie i wyzwolenie, smutek i rozkosz.

 

 

(…) The Greek word gnosis (whence “Gnosticism”) and the Sanskrit bodhi (whence “Buddhism”) have exactly the same meaning, “knowledge”-referring to a knowledge, however, transcending that derived either empirically from the senses or rationally by way of the categories of thought. Such ineffable knowledge transcends, as well, the terms and images by which it is metaphorically suggested; as, for instance, that of a serpent cycling between the kingdom of the Father and Matter.

Our usual Christian way has been to take the mythological metaphors of the Credo literally, maintaining that there is a Father in a Heaven that does exist; there is a Trinity, there was an Incarnation, there will be a Second Coming, and each of us does have an eternal soul to be saved.

The Gnostic-Buddhist schools, on the other hand, make use of their images and words, myths, rituals, and philosophies, as “convenient means or approaches” (Sanskrit upaya, from the root i, “to go,” plus upa-, “toward”), by and through which their ineffable gnosis or bodhi is suggested. Such means are not ends in themselves but ports of departure, so to say, for ships setting sail to the shore that is no shore; and a great number of such ports exist.

 

***

 

(…) Greckie słowo gnoza ( stąd gnostycyzm ) i pochodzące z Sanskrytu bodhi ( stąd buddyzm ) oznaczają to samo, “wiedzę”, 0dnoszą się jednak do wiedzy, która wykracza poza to co można empirycznie zbadać zmysłami czy racjonalnie wydobyć procesami myślowymi. Taka niewypowiedzialna wiedza wykracza również poza terminy i symbole jakimi , w metaforyczny sposób, jest sugerowana, jak na przykład węża pełzającego między królestwem Ojca i Materią.

W naszej chrześcijańskiej tradycji zwykliśmy mitologiczne metafory Credo przyjmować w sposób dosłowny, utrzymując, że naprawdę jest Ojciec w Niebiosach, że istnieje Trójca, że miało miejsce Wcielenie, że będzie Drugie Przyjście, i że każdy z nas, z osobna, ma wieczną duszę która ma być zbawiona.

Gnostyckie i buddyjskie szkoły natomiast, używają swych obrazów, słów, mitów, rytuałów i filozofii, jako “wygodnych narzędzi czy też podejścia” ( sanskrycka upaya, od korzenia i – “iść”, oraz upa- “w stronę” ) poprzez które wskazywana jest niemożliwa do opisania wiedza – gnoza czy też bodhi. Takie narzędzia nie są celem same w sobie, ale zaledwie portami, z których statki wypływają w stronę brzegu, który nie jest żadnym brzegiem, i wielka ilość takich portów istnieje.

 

 

The images are taken in north Iraq, at a gathering of the Yazidi, Kurdish sect that belongs to Indoeuropean tradition which understands the snake, and in sadhu ( “=”good men” ) camps at Kumbh Mela, largest and one of the oldest religious festivals on Earth that takes place in India. Text is from”Creative Mythology” by Joseph Campbell, part 4 of the epic series “Masks of God”.

 

***

 

Zdjęcia zrobione zostały w północnym Iraku, podczas zgromadzenia Jazydów, Kurdyjskiej sekty która należy do indoeuropejskiej tradycji zrozumienia węża, oraz w obozach sadhu (=”dobrzy ludzie”) podczas Święta Dzbana, największego i jednego z najstarszych religijnych festiwali na Ziemi, odbywającego się  w Indiach. Tekst to moje tłumaczenie fragmentu z czwartej części monumentalnego cyklu Josepha Campbella “Maski Boga”, pod tytułem “Kreatywna mitologia”.

Yazidi elders / Hierarchia

March 14th, 2012

 

 

Baba Sheikh, highest levels of  Yazidi hierarchy. Even the meal he eats is part of the ritual, when he rises, all must rise, when he walks by, people bow their heads and come to kiss him on sleeve of his robe.

***

Baba Sheikh, najwyższy szczebel w hierarchii Jazydów. Nawet posiłek który zjada na dziedzińcu świątyni to część rytuału, kiedy wstaje, wszyscy wstają z nim, kiedy przechodzi ludzie kłaniają się i podchodzą całować skrawke jego szat w nadziei błogosławieństwa.

 

 

 

Complex religious hierarchy of Yazidi, including pirs, fakirs, sheikh etc is a clear result of missionary work of Sheikh Adi, medieval sufi saint who came to Yazidis, most likely tried to teach them Sufi philosophy, and succeeded in adding only another layer of cultural influence. Not long ago after his death his tomb became a site of  worship, Sheikh Adi alongside other Sufi saints buried in Lalish obtaining status of half deity- half prophet, or incarnation of creator spirits of this world. It is a common process of fusion of sufism and ancient indigenous beliefs, wherever wandering Sufi preachers with their tolerance for truth existing in various forms and various cultures came to work in new area. That kind of syncretism can also teach us a bit about traditions of tolerance and coexistence in the old East, important lesson in modern world of tensions and so called civilization clash. It may seem absurd that today Yazidi often are not aware of the Muslim component of their heritage, some don’t even realize Sheikh Adi was Muslim, and no wonder – after centuries of persecution, being labelled as satanists by their Muslim neighbours and forcibly converted, no one would like have anything to do with such religion. Clear example when use of force creates adverse effect than the one desired.
In the end it is worth mentioning that relation to Islam is not only one way – there is theory with plenty evidence, that Islam in the area borrowed a lot from old Iranian beliefs, either directly from Zoroastrianism or through the common heritage of the people of the book. It is understood for example that first traces of mystical and spiritual thought in Judaism appear after the return from Babylonian captivity , after the contact with ideas of Iranian origin.

 

***

 

Skomplikowana religijna hierarchia Jazydów, w skład której wchodzą takie funkcje ( tytuły ) jak pir, fakir, szejk i wiele innych to wyraźny rezultat misjonarskiej pracy Sheikha Adi, średniowiecznego sufickiego świętego który trafił do Jazydów i najprawdopodobniej próbował uczyć ich islamu i filozofii sufi, ale udało mu się głównie przynieść tutaj kolejną warstwę kulturowych wpływów. Nie minęło za wiele czasu od jego śmierci gdy jego grób stał się miejscem kultu dla kurdyjskich wyznawców, a sheikh Adi razem z wieloma innymi sufickimi świętymi pochowanymi w Lalish zdobyli status pośredni między bótwem a prorokiem, czy też inkarnacjami duchów stworzycieli tego świata. To powszechny proces fuzji sufizmu i starych lokalnych wierzeń, gdziekolwiek dotarli wędrowni suficcy mistycy z ich tolerancją dla prawdy jaką w różnych formach znaleźć można w kulturach i duszach rozsianych po świecie. Taki synkretyzm mówi nam wiele o tradycjach tolerancji i współistnienia na dawnym Wschodzie, ważna lekcja w czasach współczesnych napięć i tak zwanego starcia cywilizacji. Może wydawać się dziś absurdalne że Jazydzi nie są często świadomi muzułmańskiej części swojego dziedzictwa a wielu nie zdaje sobie nawet sprawy że Sheikh Adi był muzułmaninem. Nic w tym dziwnego jednak, po stuleciach prześladowań, oskarżeń o satanizm i przymusowych konwersji nikt nie chciałby mieć do czynienia z religią takich sąsiadów. To dobry przykład tego jak użycie siły do narzucenia swych przekonań może mieć odwrotny niż pożądany skutek.

Na koniec warto wspomnieć że związki Jazydów z islamem nie są jednostronne – istnieje teoria, z wieloma na to dowodami, że tutejszy islam sporo zapożyczył ze starych irańskich wierzeń, albo bezpośrednio z zoroastriańskiej tradycji, albo przez wspólne dziedzictwo ludów Księgi. Uważa się na przykład że pierwsze ślady mistycznych poszukiwań w judaizmie pojawiły się dopiero po powrocie tego semickiego narodu z babilońskiej niewoli, po kontakcie z ideami o irańskim pochodzeniu.

 

 

 

 

 

 

 

Ritual

March 10th, 2012

 

 

Yazidi story, ritual and custom. / Ciąg dalszy historii Jazydów, ich rytuały i zwyczaje.

 

 

 

 

Although the main function of qawwal is preserving and teaching basic concepts of Yazidi oral tradition, many of his songs are entertainment, word play , some related to erotic issues. Here qawwal sings on the slopes of mount Arafat ( many spots in Lalish are named after Muslim holy places ), looking serious and religious, but minutes after public erupts in laughter at dirty joke.

***

Chociaż główną rolą qawwala jest zachowanie i nauczanie podstawowych elementów jazydzkiej tradycji, ( w zasadzie ustnej , jeżeli nie liczyc dwóch niepewnego pochodzenia ksiąg ), jednak wiele z jego pieśni to również rozrywka, gierki słowne, żarty, niektóre związane z kwestiami erotycznymi. Tutaj qawwal wygląda poważnie i nabożnie w swym występie na zboczach góry Arafat ( nazwanej tak jak wiele innych lokalizacji w Lalish od znanych muzułmańskich świetych miejsc ), ale zaraz za moment publika wybuchnie śmiechem z powodu sprośnego żartu.

 

 

 

Besides being religious gathering, as usually, Lalish is also a place of celebration. /  Nie tylko religijne zgromadzenie, ale i jak to zwykle bywa, okazja do zabawy.

 

 

 

Whole sacred valley of Lalish is supposed to be shoe free. /  W całej świętej dolinie w Lalish obowiązują bose stopy

 

 

 

Tying and untying knots on colourful clothes inside the main temple in Lalish. Something to do, not to question, if you want to have your baraka.

***

Rozwiązywanie i zawiązywanie węzłów na kolorowych kawałkach materiałów opasanych wokół kolumn w głównej świątyni to tradycja jaką po prostu odtwarza się, bez zadawania zbednych pytań i szukania wyjaśnień.

 

 

Deep in the dark corners of main temple there is a hole. Give it a try, three times, with a colourful rag, you throw it in and baraka is yours. Of course, don’t forget your donation.

***

Inny sposób zdobycia odrobiny szczęścia, błogosławieństwa z grobowca sheikha Adiego to dziura w ścianie w jednej z najgłębszych komnat świątyni. Możesz spróbowac trzy razy, jeśli kolorowa szmata trafi do środka, baraka jest twoje.

 

 

Yazidi are highly hierarchized, there are very specific functions for many members, system that reminds some secret society, or a Sufi tariqa where serving is a way of spiritual development. This man has one role only, walks around Lalish, distributes strong coffee and collects donations.

***

Jazydzi mają bardzo ścisłą hierarchię, różni członkowie społeczności pełnią różną funkcję, system przywodzący na myśl tajne stowarzyszenia, albo ścieżkę sufi, w której służenie innym rozumiane jest jako droga do duchowego rozwoju. Ten mężczyzna przez cały czas trwania festiwalu ma tylko jedną rolę, chodzipo okolicy i częstuje bardzo mocną kawą, za którą zbiera datki.

 

 

Every night during the autumn festival in Lalish sema ceremony is held in the courtyard of the main temple adorned with giant serpent. Its name, sheikhs, pirs, fakirs,qawwals and murids taking part, circular movement of the procession, all this reminds about links of Yazidi to Sufi traditions. No wonder, Sheikh Adi who re-organized Yazidi worship and who is buried in the temple was a Sufi saint. His impersonation is most important figure of the ceremony.

***

Co noc podczas dorocznego zgromadzenia Jazydów w Lalish na dziedzińcu przed główną świątynią oznaczoną wizerunkiem węża ma miejsce ceremonia zwana sema. Jej nazwa, jak i uczestnictwo hierarchii fakirów, szejków, pirów, kawali i muridów poruszających się w transowym rytmie w zataczającej kręgi procesji, wszystko to przypomina o związkach tutejszej tradycji z sufizmem. Nic w tym dziwnego, szejk Adi którego pochowano w tej świątyni, i który przeorganizował religię Jazydów i nauczał ich przez wiele lat, był sufickim świętym, przyjacielem Abdul Qadira Gilani. Postać z ukrytą twarzą reprezentuje szejka pokazującego się tylko raz do roku, w trakcie jesiennego święta.

 

 

Life / Życie

March 3rd, 2012

 

 

After first few days of the festival serious problems with network coverage started, it basically stopped working. Rumour has it that Yazidi elders contacted mobile phone companies and requested to it switch off in Lalish, as too many youth used their mobile phones for flirting and making immoral appointments in the bushes. For Yazidi who are not allowed to marry with outsiders annual gathering at Lalish is excellent occasion for matchmaking.

 

***

Po kilku pierwszych dniach festiwalu w Lalish zaczęły się poważne problemy z zasięgiem komórek, w zasadzie przestały działać. Po dolinie poszła plotka że starszyzna Jazydów skontaktowała się z operatorami sieci i kazała im wyłączyć ją na terenie Lalish, bo zbyt wiele młodzieży zaczęło uzywać swych telefonów jako narzędzia flirtu i umawiania się na niemoralne spotkania w krzakach. Dla Jazydów którzy żyją przeważnie w odosobnionych wioskowych społecznościach spotkanie w Lalish jest doskonałą okazją do swatów.

 

 

 

Sometimes things just don’t work out. Kochek, female seer is telling the future for young Yazidi, related to his relationship with Muslim girl whom he plans to leave. Yazidi are not supposed to marry outside their religion.

***

Czasami te sprawy się po prostu nie układają. Kochek, tutejsza wróżbitka przepowiada przyszłość młodemu Jazydowi, co do jego związku z muzułmanką, którą chce on zostawić. Jazydom nie wolno żenić się poza swą religią.

 

 

Sometimes things are all right   / Kiedy indziej wszystko się udaje.

 

 

Wedding is here, as in most traditional societies, very special event. It is important transition point of no return, divorce is very rare. All the behaviour, customs and wedding rituals are detailed and known to most Yazidis.

Slaughtered goat and candies that have just been thrown at bride and groom during Yazidi wedding near Lalish in north Iraq.

***

Wesele jest tutaj, jak w większości tradycyjnych społeczności, szczególnym wydarzeniem. To ważny moment przejścia, zwykle bez powrotu, rozwody są rzadkością. Wszystkie zwyczaje, zachowania i rytuały związane z weselem są dokładnie ustalone , zwykle przestrzegane od pokoleń, i znane większości Jazydów.

Zarżnięty na szczęście kozioł i cukierki jakimi przed chwilą obrzucono młodą parę podczas wesela niedaleko Lalish.

 

 

 

One big problem that can damage marriage is infertility. It is higly inconceivable to make it a choice to have no children, so if they are not coming, fear and problems come into the home. But there are solutions. Remaining shamanic practices are plenty in Yazidism. Special trees, like those on the slopes of mount Arafat, are believed to have fertility powers and pieces of material are attached to their branches by those who dream about offspring.

***

Typowy i poważny problem jaki zniszczyć może małżeństwo to bezpłodność. To nie do pomyślenia aby świadomie zrezygnować z posiadania dzieci, więc jeśli one się nie pojawiają, obawy i kłótnie wkraczają do rodzinnego domu. Ale są rozwiązania. Jazydyzm jest pełen starych tradycji szamańskich. Specjalne drzewa, jak niektóre z rosnących na zboczach góry Arafat, są uważane za magiczne, o zdolnościach sprowadzenia potomstwa, stąd liczne skrawki materiału zawieszane przez tych którzy chcą się skutecznie rozmnożyć.

 

 

 

Good things come to those who wait. / Wszystko dobre co się dobrze kończy.

 

 

 

 

Among many layers from various religions and traditions of Middle East, Yazidi baptism that happens usually during annual festival in Lalish is clearly a Christian influence.

***

Pomiędzy wieloma warstwami z licznych religii Bliskiego Wschodu jakie wplecione są w wierzenia Jazydów, chrzest, zwykle mający miejsce podczas dorocznego święta w Lalish to wpływ zdecydowanie chrześcijański.

 

 

 

 

But it is just a beginning of troubles. When young babies are restless, they cant sleep, best remedy is bark of another magical tree growing in Lalish placed under pillow. But it must be gathered with teeth.

***

Ale to zaledwie początek kłopotów. Kiedy małe dzieci nie mogą spać i uprzykrzają życie płaczem, najlepszym na to sposobem jest wsadzenie im poduszkę kory innego magicznego drzewa jakie rośnie w Lalish. Ale zebrać je trzeba zębami.

 

 

Soon the young ones grow up and the circle starts again. / Wkrótce młodzi podrastają i cykl życia zaczyna się od nowa.

 

 

 

The old ones can finally rest. / Starsi mogą w końcu odpocząć

 

 

 

 

 

Yazidi gathering in Lalish seems to be female rich oasis in the desert of masculinity that stretches across Anatolia, into the plains of Mesopotamia. Iraqi Kurdistan is quite conservative , you dont see many women in the streets even in a day, and they are well covered, at night there are only men. Yazidi girls seem to have a certain degree of liberty , as a consquence, they are less shy, much easier to talk to, and to photograph. They are in their best outfits and full make up during the annual gathering in Lalish, as besides being religious event it is also occasion for matchmaking in this closed community. Yazidis do not marry with outsiders, it is consider grave sin and means exclusion from Yazidi religion, one can become Yazidi only by birth. This results in various problems, from genetic anomalies being consequence of too close ties between cousins marrying each other, to ritual honor killings of Yazidi girls for having wrong type relations, or, in extreme cases, even for wrong text message send to their phones ( famous story not so long ago from Jebel Sinjar )

 

***

 

Zgromadzenie Jazydów w Lalish wydaję się być bogatą w kobiety oazą na męskiej pustyni rozciągającej się od wyżyn Anatolii. przez Mezopotamię i daleko na wschód. Iracki Kurdystan jest dość konserwatywny, nie widzi się wielu kobiet na ulicy nawet w ciągu dnia, i są one porządnie pozakrywane, w nocy zaś liczne kawiarnie, ulice, place zapełniają wyłącznie mężczyźni. Dziewczyny Jazydów mają z pewnością więcej wolności, w rezultacie są mniej nieśmiałe, łatwie nawiązać z nimi kontakt a nawet fotografować. Tutaj w Lalish, podczas dorocznego festiwalu prezentują się w najlepszych strojach i pełnym, nieco przesadzonym makijażu, impreza ta poza charakterem religijnym jest też bowiem doskonałą okazją do flirtu, byc może swatów, trudna sprawa w tej zamkniętej społeczności. Jazydzi nie żenią sie z obcymi, to śmiertelny grzech oznaczający automatyczne wykluczenie z religijnej wspólnoty, której członkiem można zostac jedynie przez urodzenie w jazydzkiej rodzinie. Wynikają z tego liczne problemy, od genetycznych anomalii bedących rezultatem kontaktów seksualnych między zbyt bliskimi kuzynami, po rytualne zabójstwa jazydzkich dziewczyn, za zachowania plamiące honor rodziny, co oznaczać może nawet nie sam niewłaściwy romans, ale nawet podejrzenie ( jak w słynnej historii z Jebel Sinar gdzie niedawno rodzina zabiła córkę za smsa znalezionego w jej komórce, który trafił tam przez pomyłkę )

 

 

 

Yazidi religion is of the old Iranian heritage, together with leftover Zoroastrians, with Kalash in the mountains of Pakistan, with People of Truth of Iran it links us today to the Indoeuropean ancestors who left Central Asia and spread over vast lands. The bull of Zeus, the bull of Mithra, holy cow of the Hindus are livestock of one family. Their beliefs are at the roots of what we are.

 

***

 

Religia Jazydów opiera się na starym i bogatym irańskim dziedzictwie, obok wciąż trwających przy swej tradycji zoroastrian, Kalaszy w północnym Pakistanie czy Ludzi Prawdy w kurdyjskim regionie Iranu jest jednym z żywych mostów w głęboką przeszłość, do naszych indoeuropejskich przodków, którzy opuścili stepy centralnej Azji i rozprzestrzenili się na rozległych ziemiach, od Indii po ocean Atlantycki. Byk Zeusa i Mitry to jedna rodzina z hinduską świętą krową.  Te wierzenia leżą u korzeni tego kim teraz jesteśmy.

 

 

 

Crucial event of the most important Yazidi festival, called Jam or Cejna Cemaiya, is slaying of a holy bull. This festival is held exactly in the same time as ancient Aryan feast of Mithrakan, which celebrates creation of the world by Mithra, who killed the bull of heaven and used its body to create material world. The bull is led through temples and streets of Lalish, surrounded by pilgrims trying to catch it and tear some hair that is supossed to bring luck. It is led around the shrine of Shams al Din ( Sun of the Faith – solar symbolic is also essential in Yazidism and in cult of Mithra as well ) and then sacrificed, its flesh shared to the pilgrims.

 

***

 

Kluczowym momentem najważniejszego z festiwali Jazydów, zwanego Jam czy też Cejna Cemaiya jest zarżnięcie świętego byka. To wydarzenie ma miejsce dokładnie o tej samej porze roku co starożytny indoeuropejski festiwal zwany Mithrakan, podczas którego celebrowano stworzenie świata przez Mitrę, który zabił boskiego byka i użył jego ciała aby stworzyć materialny świat. Byk Jazydów prowadzony jest przez dziedzińce świątyń i uliczki Lalish, otoczony tłumami pielgrzymów próbujących wyrwać mu kępkę włosów, na szczęście. Zwierze trafia na końcu do świątyni Shams al Din ( co oznacza Słońce Wiary, solarna symbolika jest bardzo istotna zarówno u Jazydów jak i w mitraizmie ), gdzie po rytualnym uboju jego mięso dzieli się między pielgrzymów.

 

 

 

 

Solar symbolic is ever present in Yazidi holy places, another proof of connection to Mithraism and Zoroastrian heritage, or even older shamanic beliefs. Their calendar is related to solar cycle, religious obligation is a prayer welcoming the sunrise, the domes of temples represent rays of the sun. It is not surprising that sun is present on the Kurdish flag.

 

***

 

Słoneczna symbolika jest wszechobecna w świętych miejscach Jazydów, to kolejny przykład ich powiązań z tradycją mitraizmu i zoroastrianizmu, a nawet ze starszymi, szamańskimi wierzeniami. Ich kalendarz oparty jest na cyklu słonecznym, obowiązkowa jest tradycyjna, chociaż coraz rzadziej przestrzegana modlitwa powitania słońca o świcie, wreszcie kształt kopuł ich świątyń symbolizować ma słoneczne promienie. Nieprzypadkowo słońce jest obecne na kurdyjskiej fladze.

 

 

 

 

Another ancient tradition preserved in Yazidi religion is the worship of fire. Of course roots of it can be also found in Zoroastrianism, but looking at sacred fire being lighted in 365 sacred spots around Lalish every evening or light adoration at the night ceremony in the temple, it is hard not to think about Hindu aarti, one of the oldest common Indo-European rituals, and to marvel at continuity and unity across artificial borders.

 

***

 

Inną starą tradycją zachowaną u Jazydów jest kult ognia. Oczywiście przywodzi to od razu na myśl wierzenia zoroastrian, ale kiedy patrzy się na świety ogień zapalany przez wyznaczonego do tego fakira w 365 miejscach doliny Lalish każdego wieczora albo nocną adorację światła po ceremonii w głównej świątyni trudno nie przypomnieć sobie hinduskiego rytuału aarti, jednego z najstarszych i najbardziej uniwersalnych w indoeuropejskiej tradycji, i nie cieszyć się świadomością jedności ponad sztucznymi podziałami.

 

 

 

 

 

They are called devil worshippers, satanists. People of the Book who dominate Middle East have little understanding for ancient beliefs that have been preserved here and in couple of other places in Central Asia, that are living link to ancient Iranian religions, and back to shamanic understanding of nature, link that enables us to discover common Indo- European heritage, and even more than that.

 

***

 

Nazywają ich czcicielami diabła, satanistami. Ludzie Ksiegi , którzy kontrolują Bliski Wschód, uznając swe własne mitologie za jedynie słuszne, niewiele mają zrozumienia dla pradawnych wierzeń które przetrwały tutaj, w północnym Iraku, jak i paru innych miejscach środkowej Azji, wierzeń które są żywym reliktem starych irańskich  religii a może przede wszystkim szamańskiego postrzegania świata, wierzeń które pozwalają nam zrozumieć wspólne indoeuropejskie dziedzictwo, a może i o wiele więcej.

 

 

 

 

The central figure for Yazidi is Melek Taus, or Peacock Angel, or , as fanatic adherents of the word of their Book see him, the Fallen Angel. But it represents much more than just The Villain from the story that has been modified so many times anyway. The bird, and the snake, those symbols so closely related, from Quetzalcoatl in Americas to Murugan in India can actually be understood as very creators and essence of life.

In the Gnostic tradition (which the Yezidi religion is closely aligned with), Tawsi Melek is analogous to the first son of the Goddess Sophia, who in the process of creating and governing the universe divided herself into seven rays or “sons.” Her seven sons were coeval with and governed one of the seven colors, tones, planets, etc. The first ray or son, who for the Yezidis was Tawsi Melek (the Ildabaoth of the Gnostics), became the leader of the other sons and the eventual ruler of the universe.

Through his manifestation as a snake, the Peacock Angel is also analogous with the Gnostics’ understanding of the Serpent on the Tree in the Garden of Eden. As opposed to the Christian viewpoint, the Gnostics recognize the Serpent of Eden to be their primal instructor and savior. They claim that the Serpent was specially sent down from Heaven to the Garden of Eden by Sophia in order to help awaken Adam and Eve to their divine nature. According to the perspective of the gnostic yogis of India, the Serpent on the Tree is a metaphor for the inner serpent (known in the East as Kundalini) that coils around the Tree of Life, the human spine, and brings a seeker knowledge of his or her divine nature as it climbs up the tree and awakens the inner centers of gnostic wisdom, the chakras.

 

***

 

Centralną postacią dla Jazydów jest Melek Taus, Anioł Paw, lub też jak fanatyczni wyznawcy religii Ksiegi go postrzegają , Upadły Anioł. Ale Melek Taus reprezentuje o wiele więcej niż tylko czarny charakter z tak często modyfikowanej i manipulowanej biblijnej historii. Ptak i wąż, te dwa ściśle związane ze sobą symbole, od Pierzastego Węża, Quetzalcoatla, po Murugana z Indii mogą być odczytane jako właściwi stwórcy, esencja życia.

W tradycji gnostyckiej ( z którą historia wierzeń Jazydów jest ściśle związana ), Tawsi Melek odpowiada pierwszemu synowi boginii Sophii, która podczas tworzenia i uporządkowywania wszechświata podzieliła się na siedem promieni, czy też “synów”. Siedmiu tychże synów było rówieśnikami, i każdy z nich odpowiadał za jeden z siedmiu kolorów, odcieni , planet. Pierworodny, Ildabaoth dla gnostyków , Tawsi Melek dla Jazydów stał się przywódcą pozostałych i ostatecznie właściwym zarządcą wszechświata.

W swoim wcieleniu jako wąż , Anioł Paw odpowiada gnostyckiemu rozumieniu pierwotnego węża z drzewa w ogrodzie Eden. Odwrotnie niż w chrześcijańskiej interpretacji, dla gnostyków Wąż z Edenu to nauczyciel i zbawca. Uważają, że wąż został zesłany z nieba do ogrodu przez Sophię, w celu przebudzenia w Adamie i Ewie świadomości ich boskiej natury. Zgodnie z poglądem gnostyków z Indii, Wąż z Drzewa jest metaforą wewnętrznego węża ( znanego na Wschodzie jako Kundalini ) , który oplata Drzewo Życia, ludzki rdzeń kręgowy, i przynosi poszukującemu wiedze o jego boskiej naturze, poprzez wspinaczkę po drzewie i budzenie wewnętrznych centr gnostyckiej wiedzy, czakr.

 

 

 

 

 

 

In the religion of Sumeria the Peacock Angel was manifest as Enki, the Lord of the Earth, who was also the Lord of Wisdom and the Serpent on the Tree of Dilman, the Sumerian Eden. The Sumerians may have adopted Enki from Yezidi emissaries from India who played a role in the fledgling Sumerian civilization. Or they may have received him from the gnostic sect of Mandeans who were also assimilated into Sumerian civilization after migrating from the East, specifically Sri Lanka, the island patronized by the Peacock Angel as the Hindu Murugan or Sanat Kumara.

Since the Yezidis originated in India, the Hindus’ manifestation of Tawsi Melek is naturally very close to the Peacock Angel of the Yezidis.
The Hindus know Tawsi Melek as Murugan, the legendary son of Shiva and Shakti. Among his numerous alternate titles are Skanda, Sanat Kumara, Karttikeya, and Subramaniya Swami. Like the Yezidis Tawsi Melek, the Hindu Murugan is the king of the universe and moves through his domain as a young boy astride a peacock, or simply as a peacock. Similar to the Peacock Angel, Murugan’s sacred animals include not only the peacock but also the snake and the cock. The snake denotes that the essence of Murugan is pure energy (energy moves as a serpent spiral) and the cock denotes his affiliation as a solar deity. Murugan or Tawsi Melek are names for the cosmic energy that created the universe out of itself, as well as the savior who, like the cock, heralds the end of humanity’s darkness.

Murugan’s identity as one of seven angelic beings is manifest within some Hindu scriptures that refer to him as Sanat Kumara, the leader of the Seven Kumaras. These Kumaras are portrayed as brothers who assisted Sanat Kumara in the creation of the Earth and the enlightenment of humankind. According to the Puranas, the ancient legends of India, the Kumaras were the first to teach humanity the path to enlightenment.

 

***

 

W religii Sumerii Anioł Paw objawiał się jako Enki, Władca Ziemi, a także Pan Wiedzy i Wąż na Drzewie w Dilman, sumeryjskim prototypie ogrodu Eden. Sumeryjczycy mogli przejąć postać Enki od wysłanników indyjskich Jazydów, którzy odegrali ważną rolę we wczesnym okresie rozwoju sumeryjskiej kultury. Mogli też przejąć ten koncept od gnostyckiej sekty Mandejczyków których również wchłonęła sumeryjska cywilizacja, po migracjach ze Wschodu, zwłaszcza Sri Lanki, wyspy której patronem jest właśnie Anioł Paw, zwany przez Hindusów Muruganem czy też Sanat Kumara.

Ponieważ korzenie Jazydów siegają Indii, tamtejsze oblicze Tawsi Meleka jest bardzo podobne do tego jak widzą Anioła Pawia iraccy Jazydzi.

Dla Hindusów to Murugan, legendarny syn Sziwy i Szakti. Jego inne tytuły to Skanda, Sanat Kumara, Karttikeya oraz Subramaniya Swami. Jak Tawsi Melek dla Jazydów, tak Murugan dla Hindusów jest królem wszechświata, poruszającym się po swym królestwie pod postacią młodego chłopca ujeżdżającego pawia, lub też pod postacią samego pawia. Podobnie jak w wypadku Anioła Pawia, święte zwierzęta – symbole Murugana to nie tylko paw ale także wąż i kogut. Wąż mówi nam o tym że esencją Murugana jest czysta energia ( energia która porusza się wężową spiralą ), zaś kogut oznacza , że jest to bóstwo słoneczne. Murugan, czy też Tawsi Melek są nazwami kosmicznej energii która stworzyła wszechświat sama z siebie, jak i nazwami zbawiciela, który, podobnie jak kogut, obwieszcza dla ludzkości koniec ery ciemności.

Tożsamość Murugana jako jednego z siedmiu anielskich bytów, kolejne podobieństwo z wierzeniami Jazydów czy zoroastrianizmem, jest widoczna w niektórych pismach indyjskiej tradycji, które nazywają go Sanat Kumara, przywódcą Siedmiu Kumarów. Są to bracia którzy wspierali najważniejszego z nich przy tworzeniu świata i przebudzeniu ludzkości. Według Puran, starożytnych legend Indii, Kumarowie po raz pierwszy wskazali ludziom istnienie ścieżki do oświecenia.

 

 

 

Since its inception, the Peacock Angel has been manifest in the Christian religion as the leader of the Seven Archangels, St. Michael, whose earthly reflection is St. George, which is a name for Al-Khadir (which is a Sufi for Tawsi Melek) The color ray associated with both Michael and Tawsi Melek is blue, and like Tawsi Melek’s Hindu manifestation of Karttikeya, the Commander of the Angelic Host, St. Michael serves a similar function in Christianity.
The symbol of the peacock has long been embraced within Christianity. The bird was the original symbol of the Catholic Church (the peacock denoted the many-eyed church) and it was an early symbol of Jesus, denoting the Christ’s resurrection and immortality. Because of these associations to the Christ peacocks were commonly portrayed in medieval paintings hovering around the baby Jesus’s crib. During the time Jesus walked the Earth, and also afterwards, the peacock alternated with the phoenix as the symbol of immortality in both Egypt and the Middle East. It is for this reason that the peacock was associated with the Christian St. Barbara even though she was the patron saint of Heliopolis, the ancient home of the phoenix.

 

***

 

Od samego początku historii chrześcijaństwa Anioł Paw był w nim obecny pod postacią przywódcy siedmiu archaniołów, św Michała, którego ziemskim odbiciem jest świety Jerzy, inne imię dla Al – Khadira ( Melek Taus u sufi ).  Kolor promienia, jednego z siedmiu, podporządkowany zarówno Michałowi jak i Tawsi Melekowi jest niebieski, i tak jak ten ostatni w tradycji hinduizmu objawia się jako Karttikeya, komendant anielskich hufców, tak też i św. Michał pełni taką funkcję w chrześcijaństwie.

Symbol pawia też był przez chrześcijaństwo od dawna zasymilowany. Ptak ten był pierwotnym symbolem kościoła katolickiego ( paw – znak powszechnego kościoła o wielu oczach ), był to też wczesny symbol Jezusa, wskazujący na jego zmartwychwstanie i nieśmiertelność. Z powodu tych skojarzeń z Chrystusem pawie często portretowano na średniowiecznych malowidłach wokół kołyski Dzieciątka. W czasach obecności Jezusa na ziemi, oraz później, paw konkurował z feniksem jako symbol nieśmiertelności zarówno w Egipcie jak i na całym Bliskim Wschodzie. Z tego właśnie powodu kojarzono go z chrześcijańską świętą Barbarą, mimo iż była przecież patronką Heliopolis, starożytnego miasta w którym królował pogański feniks.

 

 

 

In the Maya tradition the Peacock Angel is known as the spirit of Quetzlcoatl, the “Plumed Serpent.” In the Quiche Maya cosmology found in the Popul Vuh there is a passage very similar to that found in Genesis (and no doubt has the same origin) which states that the Creator moved upon the face of the waters. In Genesis this creator is recognized to be the synthesis of a group of creator spirits (usually counted as seven) known as the Elohim. Similarly, in the Popul Voh the creator is a blue-green plumed serpent, or “Quetzlcoatl,” comprised of seven creator spirits. The plumed or feathered serpent of the Quiche Maya denotes the Son of God who was the union of the primal male (feathers) and female (serpent body) principles which united to produce the middle color of blue-green. This blue-green dragon is, in other cultures, a peacock rather than a dragon. Thus, the blue-green plumed serpent is the Quiche Maya representation of the Yezidis Peacock Angel.

In Maya tradition many enlightened teachers were historically known as Quetzlcoatl because they had evolved themselves to such an extent spiritually that they had become one with the Divine Mind, which the primal serpent was an embodiment of. In fact, the primal serpent was the first form assumed by Spirit during the process of creating the universe and embodied not only his Divine Mind but his infinite power. Then as he precipitated the universe from out of his own power he encoded it with the blueprints contained within his Divine Mind. Today, those enlightened masters in the Quetzlcoatl tradition often reveal their office by wearing a headdress of peacock feathers.

Masters with the insight and power and called dragons or serpent were not just found among the Maya, they were universal. In fact, during what could be called Earth’s “Dragon Age” most great civilizations were governed both spiritually and temporally by priests and priest kings calling themselves dragons or serpents. Lung Dragons ruled China, Serpent Nagas ruled India, Quetzlcoatls ruled Central America, Druid Adders ruled the British Isles, etc. These rulers had awakened the evolutionary serpent force at the base of the spine, which then climbed the inner Tree of Life (the spine) and united their minds with the Divine Mind. When this occurred, these masters also inherited an abundance of supernatural “serpent” power with which to govern their kingdoms.

 

***

 

W tradycji Majów Anioł Paw znany jest jako duch Quetzalcoatla, “Pierzastego Węża”. W ich kosmologii jaką znaleźć można w Popol Vuh odkrywamy paragraf bardzo przypominający analogiczny w księdze Genesis, który mówi iż duch Stwórca poruszał sie po powierzchni wód. W Genesis tego stwórcę można rozpoznać jako syntezę grupy duchów sprawczych, zwykle siedmiu, znanych jako Elohim. Podobnie, w Popol Vuh stwórca , wąż o niebiesko – zielonym upierzeniu, Quetzalcoatl, składa się z siedmiu duchów tworzycieli. Pierzasty Wąż Majów oznacza Bożego Syna, unię pierwotnego męskiego ( pióra ) i żeńskiego ( ciało węża ) pierwiastka, połączonych we wspólnym, niebiesko-zielonym kolorze. Ten niebiesko – zielony smok w innych tradycjach, w tym u Jazydów, reprezentowany jest przez pawia.

W tradycji Majów wielu oświeconych nauczycieli nazywano również imieniem Quetzalcoatla ponieważ duchowo rozwinęli się do tego stopnia, iż stali się jednością z Boskim Umysłem, którego ucieleśnieniem jest właśnie pierwotny wąż, pierwotna forma jaką przybrał Duch podczas tworzenia wszechświata, ucieleśnienie nie tylko Boskiego Umysłu ale i nieskończonej mocy. Moc ta pozwoliła stworzyć świat ale jest też w nim zakodowana, boskie stworzenie jako odbicie Boskiego Umysłu. Oświeceni nauczyciele tradycji Quetzalcoatla nawet dziś używają pióropusza z pawich piór jako oznaki swej roli.

Posiadający głęboki wgląd i moc mistrzowie zwani smokami czy też wężami obecni byli nie tylko wśród Majów, to uniwersalny motyw. Podczas okresu który nazwać można by “Smoczą Erą” większość wielkich cywilizacji rządzona była zarówno duchowo jak i dosłownie przez kapłanów i królów-kapłanów zwiących się mianem węży czy smoków. Smoki Lung władały Chinami, Wężowi Naga Indiami, Quetzalcoatl w Ameryce Środkowej, Druidzie Żmije na wyspach Brytyjskich. Ci władcy potrafili przebudzić ewolucyjną wężową siłę drzemiącą u podstawy kręgosłupa, która wspinała się potem po wewnętrznym Drzewie Życia aby połączyć ich umysły w jedność z boskością. Kiedy to następowało, władcy ci obdarzani byli nadzwyczajną wężową siłą, przydatną do rządzenia ich królestwami.

 

 

 

 

 

The Peacock Angel was known in Greece and Egypt as Dionysus and Osiris respectively. According to the early Greek historians like Diodorus these figures were manifestations of the same entity in different civilizations.
Osiris, meaning the “Many-eyed,” was a legendary Egyptian king who reflected many of the attributes of the Peacock Angel. After encircling the globe astride a bull he ostensibly became, like Tawsi Melek, King of the World. Like the Peacock Angel, Osiris was also omniscient, or “Many-eyed,” and his eyes multiplied throughout the universe. The symbol of both Tawsi Melek and Osiris is the many-eyed Flower of Life. Osiris was also known in Egypt as the “green man,” and his green image could often be found in the Egyptian temples. Because of this association, Osiris was annually prayed to for the renewal of Egypt’s green vegetation.
The association between Dionysus and Tawsi Melek became conclusive during the conquest of Alexander the Great, when members of the conquerors’ army visited the temples of Murugan in Sri Lanka while exclaiming “We know this deity, he’s our Dionysus.” So sure were they of this truth that when the Greek Ptolemy created the first world map he
labeled Murugan’s region in Sri Lanka the “Place of Bacchus,” or “Place of Dionysus.” Like his Hindu counterpart Murugan, Dionysus was the union of the universal male/female polarity (Zeus and Semele) and the chosen King of the World. Also reflecting both Murugan and Tawsi Melek, Dionysus was in some cosmologies designated the creator of the universe, and wherever his cult flourished he was represented as a snake or serpent, symbol of the life force that condensed to become the physical cosmos. Every year it was believed by the Greeks that Green Man Dionysus as the primal serpent power or life force would awaken from his slumber and their lands would become abundant again.

 

***

 

Anioł Paw w Grecji i Egipcie znany był odpowiednio jako Dionizos i Ozyrys. Według wczesnych greckich historyków takich jak Diodorus te postaci były po prostu manifestacjami tego samego konceptu w różnych cywilizacjach.

Ozyrys, co znaczy Ten o Wielu Oczach, był legendarnym egipskim królem o wielu z atrybutów Anioła Pawia. Po okrążeniu kuli ziemskiej na byku, podobnie jak Tawsi Melek, został Królem Świata, podobnie również wszystko widzący, o wielu oczach rozmnożonych po całym wszechświecie. Oboje dzielą wspólny symbol, Kwiat Życia o licznych oczach. Ozyrys znany w Egipcie był również jako “Zielony Człowiek” i jego zielone przedstawienie obecne było często w egipskich świątyniach, gdzie corocznie zanoszono do niego modły o odnowienie życia i roślinnego cyklu.

Z powiązań między Dionizusem i Tawsi Melekiem zdali sobie szybko sprawę członkowie armii Aleksandra Wielkiego, podczas jego podbojów trafili aż na Sri Lankę gdzie w świątyniach Murugana ze zdumieniem wykrzykiwali – “znamy to bóstwo, to nasz Dionizus!” . Byli tego tak pewni że kiedy grecki geograf Ptolemeusz tworzył swą pierwszą mapę świata na miejscu Sri Lanki umieścil jednoznaczny napis – “miejsce Dionizusa”. Tak jak jego hinduski odpowiednik Murugan, czy też Tawsi Melek,  Dionizus to jedność dwóch uniwersalnych przeciwieństw, męskiego i żeńskiego ( Zeus i Semele ), i wybrany jest władcą tego świata, jak i w niektórych kosmologiach, jego stworzycielem. Tam gdzie kwitł jego kult, Dionizus przedstawiany był jako wąż, symbol życiowej siły z której zrodził się fizycznie istniejący kosmos. Co roku, jak wierzyli Grecy, Zielony Człowiek, Dionizus, jako ta pierwotna wężowa siła budził się ze snu i  świat stawał się na nowo płodny.

 

 

 

The Persian Zoroastrian tradition is a close cousin to that of the Yezidis’ and it is probable that they have a common origin in the East. Links between the Yezidis and Persians are manifold. They share many rites, including daily Sun worship, and the premier savior-deity of both traditions (Mithra and Tawsi Melek) is a solar god possessing the cock as a sacred animal and Sunday as his sacred day of the week. There is no question Tawsi Melek and his Hindu counterpart, Murugan, are counterparts of the Persian Mithra, whose name denotes “middle” and “harmony,” thus denoting the balance and union of the universal polarity that brought both Murugan and the Peacock Angel into manifestation. Mithra’s common name in Persia was Mihr, a title currently assumed by Tawsi Melek’s premier representative on Earth, the Mir or Yezidi Prince, and an additional link between Mithra and Murugan can be gleened from the name of Mithra’s most sacred annual celebration, the Mihragan ( which takes place exactly same time as most important gathering of Yazidis, during which, as in Mithra rituals, focal point is slaying of a bull )

 

***

 

Perska, zoroastriańska tradycja to bliska kuzynka Jazydyzmu , o wspólnych, najprawdopodobniej wschodnich korzeniach. Powiązania między Yazydami i Persami są niezliczone, wspólne rytuały, jak na przykład codzienny kult słońca, w obu główne bóstwo – zbawca ( Mitra i Melek Taus ) to słoneczny bóg, symbolizowany przez koguta jako jedno ze swych świętych zwierząt, czczony w niedzielę. Nie ma też wątpliwości że perski Mitra, którego imię oznacza środek i harmonię, jest odpowiednikiem hinduskiego Murugana, jak i Melek Tausa, wszyscy to owoc tej samej unii między uniwersalnymi przeciwieństwami. Powszechnym innym określeniem Mitry w Persji był Mihr, obecnie tytuł jaki nosi pierwszy reprezentant Anioła Pawia na ziemi, Mir, czy też Książe Jazydów. Zdjęcia zamieszczone w tym zestawie pochodzą z dorocznego święta Jazydów odbywającego sie jesienią dokładnie w tym samym czasie co najświętszy festiwal mitraizmu, Mihragan. W obu tych świętach najważniejszym wydarzeniem jest rytualne uśmiercenie byka.

 

 

 

Thus, the connection between Tawsi Melek and Mithra is undeniable, however the Peacock Angel’s most salient Persian counterpart is the primal bird of paradise, the Simurgh, who possesses a dog or dragon head and a huge peacock tail. The Simurgh lives on Mount Elbourz, the
primal sacred mountain at the center of the Earth that serves as an axis mundi uniting Heaven and Earth. Elbourz is, by the way, also said to be the worldly home of Mithra, so perhaps the Simurgh is one of his alternate forms.
The Simurgh was the patron of the lineage of Persian Kings, many of which lived in glorious castles in the Elbourz Mountains in northern Iran. This link was never more evident than during the early Sasanian Dynasty, when the Persian kings adopted the Simurgh as their royal symbol.
According to some Persian legends the Simurgh is, like Tawsi Melek, the Planetary Logos or collective consciousness of all creatures on Earth. This truth is illustrated in an old Persian legend known as The Conference of the Birds, during which a flock of birds paid a visit to the Simurgh at his home on Mt. Elbourz. After having a private meeting with the Simurgh each of the birds spoke amongst themselves about their experience. Each shared that gazing at the Simurgh was like looking into a mirror. Each bird saw himself reflected back to him because the Simurgh is the union of them all.
Also reflecting the Peacock Angel, the Simurgh serves the function of the “Green Man,” albeit indirectly. The association can be deduced through the name Simurgh, which is a contraction Saena meregh, meaning the “Saena bird.” In Persian legend it was said that as the Saena bird the Simurgh lived upon the Saena Tree, the world tree, which flourished upon an island in the middle of a cosmic sea known as Lake Vourukasha. Occasionally the Saena bird would flap its wings and spread seeds all over the Earth. These seeds would sprout to become the green vegetation that covered the planet.

 

***

 

Jedność Melek Tausa i Mitry jest niepodważalna, ale najbardzie wyrazistym odpowiednikiem Anioła Pawia w tradycji perskiej będzie chyba pierwotny rajski ptak, Simurgh, posiadający psią głowę i ogromny pawi ogon. Żyje on na górze Elbourz,  świetej górze w centrum świata, pełniącej funkcję uniwersalnej Osi Świata, łączącej Niebo i Ziemię. Elbourz jest jednocześnie ziemskim domem Mitry, co sugeruje że Simurgh jest jedną z jego form.

Ptak Simurgh był patronem dynastii perskich władców, z których wielu żyło we wspaniałych zamkach w górach Elbourz w dzisiejszym północnym Iranie, zwłaszcza Sassanidów którzy używali go jako swego królewskiego symbolu.

Według niektórych perskich legend Simurgh, jak Tawsi Melek, to planetarny logos, kolektywna świadomość wszystkich istnień na ziemi. O tej prawdzie opowiada znana , stara legenda o Konferencji Ptaków, na którą udaje się stado ptaków, chcących odwiedzić Simurgha w jego domu na górze Elbourz. Po wielu przeciwnościach docierają na miejsce, i tam , po prywatnej audiencji rozmawiają o swym doświadczeniu. Okazuje się, że każdy patrząc na Simurgha widział sam siebie, bo Simurg jest połączeniem ich wszystkich.

Podobnie jak w przypadku Anioła Pawia, Simurgh pośrednio spełnia funkcję Zielonego Człowieka. Można odczytać to z korzeni jego imienia, będącego skrótem od “Saena meregh”, czyli ptak Saena. Według innej perskiej legendy to ptak żyjący na drzewie Saena, Drzewie Świata, wyrastającym z wyspy na kosmicznym jeziorze Vourukasha. Od czasu do czasu ptak Saena rozpościerał swe skrzydła rozrzucając po całej ziemi nasiona, źródło życia, i zielonej roślinności pokrywającej planetę.

 

 

na podstawie / based on

yeziditruth.org

Yazidi

February 27th, 2012

 

 

 

 

That evening, after psychodelic day full of magical events we finally came down from Arafat mountain after the sun set down, looking for ancient snakes lurking in the darkness. We could hear the voices and sounds of the drums down in the valley, between conical domes of the sun temples, but it was long and steep way, dangerous in our state of mind. So the first fire on the slopes of Arafat was like ever, sign of safety, shelter from primeval fear. I could really feel I am repeating something that is just happening again and again, over the centuries , in the same spot, since the time when priests in bird costumes ruled minds and since snake , fire and sun are worshipped in Lalish and all over Mesopotamia.
His name was Khairi Shingali , surrounded by children, some his, some of relatives or friends from Suleimaniyah. Middle aged man, security specialist by profession, lover of history and magic, he told us about his studies of Yazidi mythology, about his son named Mithra. Puffing nargile, looking into the fire, and then in his computer screen filled with bad photos of Yazidi shrines I felt the unity across time and space , those artificial barriers, and I felt at home.

Yazidi gathering, Lalish, northern Iraq.

 

***

 

Tego wieczoru, po psychodelicznym dniu pełnym magicznych wydarzeń udało nam się zejść, prawie po omacku, z góry Arafat, już po zachodzie słońca. Mój wciąż niespokojny umysł zdawał się wypatrywać ruchu w krzakach, niemalże oczekując obecności pradawnego węża. W dolinie poniżej słychać było głosy i dźwięk bębnów, pomiędzy stożkowatymi kopułami słonecznych świątyń paliły się ogniska i tańczyli ludzie, daleko , jak wydawało się, zwłaszcza w naszym stanie. Pierwszy ogień przy jakim usiedliśmy u podnóża góry Arafat był zatem, jak od zawsze, pierwszym azylem przed niepewną ciemnością, znakiem bezpieczeństwa, lekiem na pierwotny strach. Naprawdę czułem, że powtarza się coś co zdarza się w nieskończoność przez stulecia, w tym samym miejscu, od zarania dziejów, kiedy kapłani w kostiumach ptaków rządzili duszami i od kiedy trwał kult węża, ognia i słońca w miejscu dziś zwanym Lalish, i w całej Mezopotamii.

Na imię miał Khairi Shingali. Otoczony dzieciakami, niektóre jego, niektóre krewnych czy przyjaciół z Suleimanii przy irańskiej granicy. Wąsacz w średnim wieku, specjalista od kluczowych teraz w Iraku kwestii bezpieczeństwa, pasjonat historii i magii, opowiedział nam o swoich studiach nad mitologią Jazydów, o swym synu o imieniu Mitra. Zaciągałem się z nim wodną fajką, patrzałem w ogień a potem w ekran jego komputera pełnego słabych zdjęć świętych miejsc Jazydów, i czułem spójność, jedność przekraczającą sztuczne bariery czasu i przestrzeni. Byłem w domu.

Zgromadzenie Jazydów, północny Irak. Początek historii.

 

 

 

Zakho, non descript border market town. / Zakho, graniczne miasto – targowisko.

 

 

Duhok, capital of province. Some people, some buildings. I think I ve seen that before somewhere. / Duhok, kawałek dalej na południe, miasto, ludzie, budynki. Kolejne z tysięcy podobnych mu, w Iraku, Indiach, Gwatemali.

 

The Citadel

November 28th, 2011

 

One of the oldest continually inhabited cities in the world has survived millenia of war and empires falling, it witnessed barbarian Assyrians and atrocities of Saddam Hussein. Until 20th century it was  located on the top of the mountain arising from desert plain, and within thick walls. Those times are gone. The citadel has been abandoned, ghost city, several years ago still alive as any timeless Middle Eastern labyrinth town, but while it survived centuries in this tumultous region, it could not survive modernity, arriving in form of concrete ugliness that now spreads until horizon, when you climb the walls of Qalat. What was Kurdish and regional is being harder and harder to see, obscured by most universal of disguises, wealth. It will soon be another Dubai, they say, and citadel’s ruins will be nicely renovated, dustless reminder of distant past.

Ostatnie lata ruin dawnego świata. Wkrótce Qalat, cytadela , serce kurdyjskiego Arbil, jedno z najstarszych stale zamieszkałych miast na ziemi stanie sie pieknym odnowionym muzeum regionalnej przeszłości, otoczonym morzem betonowego bogactwa. Dawni mieszkańcy opuścili ją, prace remontowe powoli sie rozpoczynają, życie ustapiło miejsca rodzinnemu spacerowi w weekend.

 

Proudly powered by WordPress. Theme developed with WordPress Theme Generator.
Copyright © światosław / tales from the world. All rights reserved.